ROZEJŚCIE SPOJENIA ŁONOWEGO: PRZYCZYNY OBJAWY, REHABILITACJA

Rozejście spojenia łonowego to bolesna przypadłość, z którą boryka się wiele kobiet w ciąży. W trakcie ciąży zwiękasza się stężenie estrogenów we krwi oraz poziom relaksyny. Wskutek działania tych hormonów dochodzi do rozluźnienia chrząstkozrostów (spojenie łonowe oraz stawy krzyżowo-biodrowe). Zjawisko to ma swoje wytłumaczenie- chodzi o przygotowanie miednicy do porodu i ulatwienie przyjścia dziecka na świat. Należy mieć na uwadze bardzo istotny aspekt, bowiem rozejście spojenia łonowego stanowi przeciwwskazanie do porodu siłami natury. Co więcej, jeśli objawy będą się nasilały lekarz prowadzący ciążę może nawet zadecydować o jej szybszym zakończeniu.

Czym jest spojenie łonowe?

Jest to chrząstka łącząca obie kości łonowe w obrębie miednicy. Chrząstka ta ma za zadanie przygotować miednicę do porodu. Pod wpływem oddziaływania hormonów dochodzi do rozluźnienia więzadeł, mięśni oraz stawów. Ponadto w toku ciąży zwiększa się masa dziecka. Wszytsko to sprawia, że dochodzi do ucisku na chrząstkę i wystepienia dolegliwości bólowych. Co do zasady powyższe dolegliwości powinny ustapić po odpoczynku I ograniczeniu wysiłku fizycznego. Problem pojawia się jednak w momencie, kiedy ból nie ustepuje nawet pomimo odpoczynku I przybiera uporczywy charakter. Takie objawy moga świadczyć o rozejściu spojenia łonowego.

Objawy rozejścia spojenia łonowego:

Do najczęstszych objawów rozejścia spojenia łonowego zaliczmay m.in. dolegliwości bólowe w okolicy spojenia łonowego, które wyraźnie nasilaną się podczas chodzenia, stania na jednej nodze, wchodzenia i schodzenia ze schodów. Ponadto odczuwalna jest także bolesność palpacyjna spojenia łonowego. Dolegliwości bólowe możemy definiować jako ból o charakterze promieniującym do okolicy kości krzyżowej oraz po przyśrodkowej stronie uda;

Należy mieć na uwadze, że problem rozejścia spojenia łonowego dotyczny nie tylko kobiet w ciąży. Coraz częściej problem dysfunkcji spojenia łonowego dotyczy osób aktywnych fizycznie.

Anatomia

Anatomicznie spojenie łonowe składa się z owalnych powierzchni kości łonowych, pokrytych chrząstką szklistą i z blaszki włóknisto-chrzęstnej zwanej krążkiem międzyłonowym. To dzięki niemu między kośćmi możliwy jest jedynie niewielki ruch, a miednica zachowuje swoją stabilność. Ponadto krążek ten absorbuje wstrząsy i zabezpiecza spojenie łonowe przed działaniem sił kompresyjnych. Jego praca wspierana jest przez więzadła. Jeśli na poziomie krążka dojdzie do uszkodzeń wówczas pojawiają się dolegliwości bólowe. Przyczyn degeneracji może być wiele, najczęściej mamy do czynienia z urazem, który może być zarówno nagły, jak i rozwijający się przez dany okres czasu.

Mikrouszkodzenia

Mikrouszkodzenia, które pojawiają się podczas różnych aktywności fizycznych nagromadzają się, co z kolei doprowadza do utraty wytrzymałości dysku, przez co osłabia się jego funkcja stabilizująca i dochodzi do zwiększenia ruchomości pomiędzy kośćmi łonowymi. Idąc dalej: przeciążeniom ulega również torebka stawowa oraz więzadła. Do wspomnianych mikrouszkodzeń dochodzi najczęściej w czasie kopnięć, nagłych skrętów, zwłaszcza tych, które wykonywane są na jednej nodze ( np. podczas gry w piłkę nożną, koszykówkę, lub też uprawiając sporty walki lub lekkoatletykę). Oczywiście nie bez znaczenia są tutaj także wrodzone predyspozycje np. wrodzona zwiększona ruchomość stawów lub też dysbalanse pomiędzy mięśniami brzucha i przywodzicielami stawu biodrowego, które przyczepiają się w okolicy spojenia. Jednym z głównych czynników doprowadzających do destabilizacji spojenia łonowego będzie znaczące ograniczenie ruchomości połączeń stawowych w obręczy miednicznej (patrz wyżej). Długotrwałe zablokowanie stawu-wów krzyżowo-biodrowych lub biodrowych będzie powodowało stopniową destabilizacje spojenia łonowego.

Rehabilitacja rozejścia spojenia łonowego

Problem rozejścia spojenia łonowego zawsze należy konsultować u specjalisty. Kwestii tej nie należy bagatelizować nie tylko ze wzgledu na przykre dolegliwości bólowe, które z wykorzystaniem odpowiednich technik rehabilitacji można zniwelować. Rozejście spojenia łonowego, jak juz zostało wspomniane może mieć wpływ na sposób porodu.

Przed przystąpieniem do dobrania odpowiedniej terapii należy najpierw dokładnie zbadać problem, bowiem ból okolic spojenia łonowego jest często błędnie diagnozowany jako uszkodzenia w obrębie przywodzicieli stawu biodrowego lub też mięśni brzucha. W celu prawidłowego zdiagnozowania problemu specjaliści z Osteo-Med wykonują dokładne (bezbolesne) badanie manualne, które pozwala określić, która struktura w obrębie miednicy powoduje dolegliwości bólowe.

Następny etap

W następnej kolejności można przystąpić do odpowiedniej terapii. Należy pamiętać, że leczenie niestabilności spojenia łonowego jest procesem raczej długotrwałym. Istotnym elementem terapii jest przywrócenie stabilności i prawidłowej mobilności miednicy. W tym celu osteopata sprawdza wszystkie połączenia stawowe obręczy miednicznej. Wykonując manipulacje lub mobilizacje stawowe uwalnia stawy hipomobilne oraz wprowadza ćwiczenia stabilizacyjne i funkcjonalne miednicy. Oczywiście rehabilitacja dobierana jest w zależności od źródła problemu (ciąża, uprawianie sportu). Rehabilitacja głównie ukierunkowana jest na przywrócenie odpowiedniego balansu mięśniowego w obrębie obręczy biodrowej, rozluźnianie więzadeł w okolicy biodrowo-lędźwiowej, a także niwelowanie nadmiernego przodopochylenia miednicy. W postępowaniu terapeutycznym pomocne okazują się osteopatyczne techniki manualne (rozluźnianie pozycyjne, techniki energii mięśniowej, balansu więzadłowego, praca na łańcuchach mięśniowych), taping oraz dry needling. Ponadto podczas terapii terapeuta kładzie nacisk na terapię dna miednicy oraz pracę nad poprawą stabilizacji centralnej.

Rozejście spojenia łonowego rehabilitacja- gdzie szukać pomocy?

Problem rozejścia spojenia łonowego dotyczy Ciebie? Przyjdź do nas! W Centrum Rehabilitacji i Osteopatii Osteo-Med czeka na Ciebie doświadczony zespół fizjoterapeutów i osteopatów. Oferujemy także kompleksową fizjoterapię uroginekologiczną i opieką okołoporodową wskazaną m.in. w sytuacjach takich jak: