Złamania obojczyka rehabilitacja

Złamania obojczyka stanowią około 2-5 % wszystkich złamań i około 40-60 % wszystkich złamań w okolicy obręczy barkowej.

Anatomicznie obojczyk jest jedną z kości długich, która kształtem przypomina literę S. Można go podzielić na trze części:

• trzon – część środkowa
• koniec mostkowy posiadający siodełkowatą powierzchnię stawową mostkową
• koniec obojczykowy.

Warto wspomnieć, że obojczyk należy do kości, które kostnieją najwcześniej. Jeśli chodzi o strukturę obojczyka, to w większości zbudowany jest on z istoty gąbczastej, pokrytej warstwą istoty zbitej.

 

Złamania obojczyka

Ze względu na umiejscowienie złamania obojczyka możemy podzielić na:

• dotyczące części środkowej obojczyka
• złamania części dalszej obojczyka
• złamania bliższej części obojczyka.

Najczęściej występującym typem złamania obojczyka są dotyczące środkowej części obojczyka (około 70-80 % złamań).

 

W jakich sytuacjach najczęściej dochodzi do złamania obojczyka?

Najczęściej ze złamaniem obojczyka mamy do czynienia przy:

• upadku na bok, np. Upadając z konia
• na wyprostowaną rękę
• bezpośrednie uderzenie, np. Podczas gry zespołowej
• wypadki komunikacyjne
• upadki z wysokości
• urazy sportowe

Złamanie obojczyka u noworodka

Stosunkowo często mamy do czynienia z e złamaniami występującymi w okresie noworodkowym . Najczęściej występującym jest złamanie obojczykowe, do którego dochodzi w szczególności w przypadku makrosomii, miednicowego położenia płodu oraz kiedy wielkość płodu przekracza rozmiary kanału rodnego. W większości przypadków złamanie obojczyka rozpoznawane jest bezpośrednio po porodzie podczas badania noworodka. Zauważalna jest deformacja, bolesność uciskowa oraz zmniejszona ruchomość jednej ręki. Diagnozę potwierdza obraz badania RTG lub USG. W przypadku noworodków większość złamań ma dobre rokowania i goi się bez żadnego leczenia.

U dzieci starszych typowym złamaniem jest złamanie typu „zielona gałązka”. W tym typie złamania nie dochodzi do przemieszczania elementów kostnych, a ciągłość okostnej zostaje zachowana. Podobnie jak w przypadku złamania obojczyka podczas porodu rokowania są co do zasady dobre i nie generują dalszych powikłań.

 

Mechanizm urazu

W większości przypadków złamań dochodzi do nich na skutek oddziaływania dużych sił. Wówczas następuje rozdzielenie końców złamanej kości i przemieszczenie powstałych w ten sposób odłamków. Ku górze zostaje pociągnięty koniec mostkowy obojczyka przez mięsień mostkowo –sutkowo-obojczykowy, zaś koniec barkowy obniża się. Przyczyną takiego stanu jest między innymi ciężar kończyny górnej oraz działanie sił grawitacyjnych. Wówczas obojczyk przestanie spełniać funkcję podporową dla barku a kończyna górna wykazuje tendencje do opadania i wysuwania się ku przodowi.

 

Tam gdzie przemieszczanie się odłamków jest duże często obserwuje się nakładanie ich co w konsekwencji skutkuje skróceniem obojczyka.

Leczenie po złamaniu obojczyka

W większości przypadków złamań obojczyka leczenie przebiega zachowawczo. Ortopeda dokonuje nastawienia odłamu (w znieczuleniu miejscowym) a następnie unieruchamia obręcz barkową w opatrunku. Oczywiście niektóre przypadki złamań są na tyle skomplikowane, że rozwiązaniem jest zabieg chirurgiczny z użyciem odpowiedniego zespolenia wewnętrznego. Ortopeda dokonuje wyboru sposobu zespolenia w zależności od typu złamania, stopnia przemieszczenia odłamów oraz przebiegu szczeliny złamania.

 

Rehabilitacja po operacyjnym leczeniu złamania obojczyka

Po zabiegu chirurgicznym kolejnym etapem leczenia jest rehabilitacja. Należy mieć na uwadze, że proces leczenia przebiega wieloetapowo a program fizjoterapii dopasowany jest indywidualnie do każdego pacjenta. Celem rehabilitacji jest uzyskanie jak najlepszej sprawności funkcjonalnej pacjenta. Na skutek złamania może zostać upośledzona funkcja barku a właściwie ruchomość, siła mięśniowa oraz stabilność. Fizjoterapeuta poprzez zastosowanie odpowiednich technik manualnych oraz ćwiczeń wpływa na poprawę wyżej wymienionych komponentów.

 

W początkowej fazie rehabilitacji pacjenta po złamaniu obojczyka fizjoterapeuta skupia się głównie na działaniu przeciwbólowym, przeciwobrzękowym, a także na stymulacji zrostu kostnego. Pomocne w tym etapie są zabiegi fizykoterapii jak na przykład laseroterapia czy wykorzystanie pola magnetycznego. Na tym etapie z powodzeniem można także zastosować taping mający na celu tonizację mięśni odziaływujących na staw barkowy i łopatkę, ustabilizowanie całego kompleksu stawowego obręczy barkowej, aplikacje limfatyczne i przeciwbólowe. Rehabilitację ruchową rozpoczyna się co do zasady po kilku dniach od zabiegu. Wprowadza się rehabilitację mająca na celu zwiększenie mobilności łopatki. Fizjoterapeuta stosuje także szereg technik terapii manualnej. Pacjent otrzymuje także zestaw ćwiczęń do wykonywania w domu.

 

Centrum Rehabilitacji i Osteopatii Osteo-Med ul. Romera 10/B2

* rehabilitacja * osteopatia * fizjoterapia uroginekologiczna* fizjoterapia dzieci i niemowląt* ortopedia * terapia Orthokine* ortopedia dziecięca * dietetyka * fizykoterapia * diagnostyka USG * fala uderzeniowa * masaż pneumatyczny BOA MAX *

Zapraszamy do kontaktu pod numerem 506-459-870 

 .