Rehabilitacja bioder

Rehabilitacja bioder: zmiany zwyrodnieniowe, rehabilitacja po endoprotezie biodra, konflikt udowo-panwekowy

ZMIANY ZWYRODNIENIOWE BIODRA
Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęściej występującą chorobą dotyczącą układu ruchu. Najczęściej atakuje kręgosłup, kolana, biodra. Niemniej jednak choroba może zaatakować każdy staw.
Niniejszy wpis został poświęcony problematyce koksartrozy- czyli choroby zwyrodnieniowej stawów biodrowych. Anatomicznie powierzchnie stawowego pokryte są chrząstką szklistą, która pełni bardzo ważne funkcje, bowiem odpowiada za amortyzację ruchów oraz umożliwia przemieszczanie się powierzchni stawowych. W miarę upływu lat struktura ta ulega stopniowemu ścieraniu, co prowadzi do odsłonięcia powierzchni kostnych, które w rezultacie zaczynają o siebie trzeć. Taki patologiczny stan prowadzi do negatywnych zmian w nasadach kości oraz zapalenia błony maziowej stawu. Choroba zwyrodnieniowa charakteryzuje się stałą progresją zmian degeneracyjnych i atakuje również pozostałe struktury tj. mięśnie, ścięgna, więzadła, torebkę stawową, kość pod chrząstką stawową.
Rezultatem zmian zwyrodnieniowych są dokuczliwe dolegliwości bólowe, sztywność stawu, zniekształcenie jego obrysów ( w badaniu RTG) oraz ograniczenie ruchomości. Bez wątpienia jakość życia pacjenta zostaje znacznie obniżona.

Możemy wyróżnić koksartrozy pierwotne ( idiopatyczne) i wtórne. Pierwsze stanowią ok. 48 % przypadków występowania choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego. U takich pacjentów nie można jednoznacznie wskazać czynnika wywołującego chorobę i przyjmuje się, że za degenerację powierzchni stawowych odpowiada niewłaściwy tryb życia oraz predyspozycje genetyczne. Pozostałą część zachorowań na chorobę zwyrodnieniową stanowią koksartrozy wtórne, które są wynikiem wad wrodzonych bądź nabytych, do których zaliczamy m.in.:
– niedorozwój dachu panewki;
– pogłębienie panewki;
– wrodzona dysplazja stawu biodrowego;
– nabyte bądź wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego;
– wrodzone biodro szpotawe;
– wrodzone biodro koślawe;
– choroba Parthesa;
– młodzieńcze złuszczenie głowy kości udowej;
– uszkodzenie stawu w wyniku stanu zapalnego;
– zmiany pourazowe np. złamanie szyjki kości udowej, zwichnięcie stawu;
– nadwaga, otyłość;
– cukrzyca;
– dna moczanowa
– hemofilia.

Objawy choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego
Pacjenci borykający się z chorobą zwyrodnieniową najczęściej skarżą się na dokuczliwe dolegliwości bólowe, początkowo podczas obciążenia ( w okolic pachwiny, promieniujący do stawu kolanowego lub lędźwiowego odcinka kręgosłupa). W toku postępowania choroby dolegliwości bólowe odczuwalne są również w spoczynku. Ponadto pacjenci odczuwają uczucie zmęczenie i wyraźnego osłabienie kończyny. Kolejnym objawem świadczącym o chorobie zwyrodnieniowej są ograniczenia ruchomości stawu oraz charakterystyczne trzeszczenia. W wyniku narastania przykurczu zgięciowego zmienia się również chód chorego. Pacjent stara się unikać bólu oraz obciążania strony zajętej procesem zwyrodnieniowym i w rezultacie przybiera charakterystyczny, niepoprawny sposób poruszania się. Utrwalanie tych negatywnych wzorców ruchowych nie pozostaje obojętne dla reszty organizmu, bowiem prowadzi on do powstania kompensacji w innych częściach ciała, co prowadzi do kolejnych patologii.

Choroba zwyrodnieniowa- rehabilitacja
Choroba zwyrodnieniowa to proces nieodwracalny, niemniej jednak dzięki odpowiedniej, zbalansowanej diecie, aktywności fizycznej oraz rehabilitacji można ją znacznie opóźnić.
W rehabilitacji pacjentów z chorobą zwyrodnieniową osteopata z powodzeniem stosuje się techniki terapii manualnej, która polega np. na wdrożeniu technik energii mięśniowej w obrębie miednicy. W celu zniwelowania dolegliwości bólowych można zastosować metodę dezaktywacji punktów spustowych i dry needling. W programie rehabilitacji z powodzeniem mogą znaleźć się elementy takie jak: masaż poprzeczny, masaż funkcyjny, masaż głęboki, techniki aktywnego rozluźniania.
Program rehabilitacji pacjenta obejmuje także elementy edukacji pacjenta choćby w zakresie nauki prawidłowego chodu. To bardzo istotny element rehabilitacji, bowiem pacjent musi zdawać sobie sprawę jak ważną role odgrywa proces napinania mięśni pośladkowych w fazie podporowej chodu, co oddziałuje na właściwą stabilizację miednicy.

Choroba zwyrodnieniowa a endoproteza stawu biodrowego
Na czym polega zabieg wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego-
Jak już zostało wspomniane choroba zwyrodnieniowa to proces postępujący i niestety nieodwracalny. Niekiedy zdarza się, że stadium choroby jest na tyle zaawansowane, że jedyną formą pomocy choremu jest leczenie operacyjne polegające na wszczepieniu endoprotez. Zabieg polega na usunięciu zajętej chorobowo głowy kości udowej oraz panewki i zastąpieniu ich elementami sztucznymi. Obecnie na rynku dostępnych jest wiele modeli i typów protez, które różnią się między sobą nie tylko budową, ale również kształtem i materiałem. Doboru odpowiedniego wariantu dokonuje ortopeda na podstawie szeregu badań. W zależności od stadium zaawansowania choroby przeprowadza się całkowita lub też częściową wymianę stawu biodrowego (endoprotezoplastykę lub alloplastykę). Endoproteza składa się z elementów, które odpowiadają naszym strukturom anatomicznym, czyli panewki, składającej się z dwóch części: zewnętrznej (kontaktująca z kością) wykonanej z metalu oraz wewnętrznej, która może być metalowa, ceramiczna lub z polietylenu, głowy (metolowej lub ceramicznej) oraz trzpienia (wykonanego z metalu).

Jakie są wskazania do zabiegu endoprotezy stawu biodrowego
Aktualny postęp technologiczny w zakresie budowy protez i stałego ulepszania metody operacyjnych sprawia, że zabiegi wszczepiania endoprotez czy to stawu biodrowego, czy kolanowego są zabiegami powszechnymi. Decyzję o skierowaniu podejmuje ortopeda w oparciu o szereg badań, niemniej jednak przyjmuje się, że wskazaniem do zabiegu endoprotezy stawu biodrowego jest:
– choroba zwyrodnieniowa stawu
– choroby reumatyczne ( np. RZS reumatoidalne zapalenie stawów, ZZSK zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa);
– złapania bliższego końca kości udowej;
– zmiany rozwojowe, wrodzone, nowotworowe;
– martwica głowy kości udowej.

Rehabilitacja po zabiegu wszczepieniu endoprotezy stawu biodrowego
Odpowiednio podjęta rehabilitacja pooperacyjna jest czynnikiem kluczowym w procesie powrotu pacjenta do sprawności fizycznej. Po zabiegu wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego dochodzi do osłabienia mięśni oraz zaburzenia wzorca chodu stąd też istotną rolę odgrywa indywidualnie skomponowany program rehabilitacyjny.
W okresie bezpośrednio po zabiegu rehabilitacja koncentruje się na likwidacji dolegliwości bólowych oraz uzyskaniu mobilności w tkankach okołostawowych stawu biodrowego. Poprzez zastosowanie odpowiednich technik i ćwiczeń rehabilitant pracuje nad poprawą elastyczności tkanek oraz odbudowie siły mięśniowej ( w szczególności mięśni pośladkowych, kulszowo-goleniowych oraz mięśnia czworogłowego). To bardzo ważny element rehabilitacji, bowiem nadmiernie osłabione mięsnie odwodzące biodro mogą przyczynia się do pojawienia się niestabilności i obluzowania protezy. Co więcej nieskorygowany zaburzony wzorzec ruchowy może utrzymywać się przez długi czas.
Zwichniecie protezy stawowi największe ryzyko powikłania pooperacyjnego, które występuje w okresie pierwszych 6-12 tygodniu po operacji. Dlatego też w programie rehabilitacji nie może zabraknąć edukacji pacjenta odnośnie prawidłowego wykonywania czynności takich jak: wstawanie, siadanie, poruszanie się przy pomocy kuli itp., tak aby chronić operowany staw przed zwichnięciem. W toku dalszej rehabilitacji pacjent uczy się funkcjonowania bez pomocy ortopedycznych (kule, balkoniki). Rehabilitacja obejmuje ćwiczenia wzmacniające osłabione grupy mięśniowe- tym razem z niewielkim obciążeniem oraz ćwiczenia czucia głębokiego, zaś w kolejnej fazie ćwiczenia funkcjonalne i dynamiczne.

W Centrum Rehabilitacji I Osteopatii Osteo-Med oferujemy profesjonalną pomoc w przypadku dolegliwości bioder różnego pochodzenia. Współpracujemy z cenionymi ortopedami, traumatologami. Pracujemy w oparciu o bezpieczne i sprawdzone techniki osteopatyczne i rehabilitacyjne, dzięki czemu jesteśmy w stanie zapewnić Państwu kompleksową opiekę i fachową pomoc.

Masz pytania? Skontakuj się z nami pod numerem 506-459-870.

USZKODZENIE OBRĘBKA STAWOWEGO STAWU BIODROWEGO
Obrąbek stawu to włóknisto-chrzęstna struktura, która znajduje się w stawie biodrowym oraz ramiennym. Jeśli chodzi o obrąbek stawu biodrowego jest to struktura, która powiększa zagłębienie panewki. Do jego brzegu zewnętrznego przyczepia się torebka stawowa stanowiąca miejsce przebiegu naczyń. Zewnętrzna część obrąbka jest bardzo dobrze ukrwiona w porównaniu do pozostałej części. Głównym zadaniem obrąbka stawu jest ochrona kości udowej.

Przyczyny uszkodzeń obrąbka stawu biodrowego
Niekiedy dochodzi do uszkodzeń obrąbka. Przyczyn jest wiele. Przede wszystkim głównym czynnikiem jest uraz, często niewielki, wręcz nawet niezauważalny przez pacjenta. Niejednokrotnie bowiem zdarza się, że do uszkodzenia dochodzi podczas biegania czy poślizgnięcia się. Z tego względu odsetek zapadalność na powyższe schorzenia jest wysoki wśród sportowców oraz osób aktywnych fizycznie.
Warto mieć na uwadze, że bardzo często zdarzenie tego typu nie daje od razu objawów patologicznych , przez co pacjent dowiaduje się o uszkodzeniu nawet po kilku latach. Co istotne, podczas urazu bardzo często dochodzi również do uszkodzenia chrząstki stawowej, co z kolei wpływa na rozwój choroby zwyrodnieniowej.
Kolejną przyczynę uszkodzeń obrąbka stawu biodrowego stanowią deformacje anatomiczne. Najczęściej dotyczą one konfliktu udowo-panewkowego, w wyniku którego dochodzi do nadmiernej kompresji obrąbka, co prowadzi do uszkodzeń jego struktury, a niekiedy nawet warstwy kostnej znajdującej się pod nim.
Wśród innych przyczyn uszkodzeń obrąbka należy wskazać obecność wrodzonych patologii( dysplazje) oraz choroby zwyrodnieniowej.

Uszkodzony obrąbek stawu objawy
Głównym objawem towarzyszącym uszkodzeniom obrąbka jest ból w rejonie pachwiny, który nasila się podczas dłuższego stania, chodzenia lub w pozycji siedzenia. Pacjenci najczęściej definiują ból jako tępy, rozlany. Niejednokrotnie może dojść do chwilowego blokowania ruchu w stawie. Część pacjentów zauważa również charakterystyczne przeskakiwanie.

Uszkodzenie obrąbka stawu rehabilitacja
Rehabilitacja w przypadku uszkodzenia obrąbka stawu powinna być podjęta niezwłocznie po zdarzeniu, które wywołało patologię. Jak już zostało wspomniane nieleczone schorzenie może generować dalsze, poważne konsekwencje, w tym zmiany degeneracyjne, zwyrodnienia. Warto zwrócić uwagę na fakt, że występujące objawy bólowe mogą generować patologiczne zmiany w chodzi pacjenta. Może to np. wywołać objaw Trendelenburga, polegający na opadaniu miednicy w stronę przeciwną do chorej. Zaburzenia chodu może również powodować zanik mięśni pośladkowych i uda. Tak utrwalone negatywny wzorzec jest później trudny do skorygowania.
Jak już zostało wspomniane za uszkodzenie obrąbka mogą odpowiadać czynniki takie jak np. hipermobilność stawu, zespół skrzyżowania dolnego, nadmierne przodopochylenie miednicy, koślawość kolan, jałowa martwica głowy kości udowej, zapalenie stawu biodrowego itp. Bardzo ważnym etapem rehabilitacji uszkodzonego obrąbka jest eliminacja wspomnianych czynników, które mogą wpływać na urazy obrąbka.
Rehabilitację uszkodzonego obrąbka podejmuje się w celu zredukowania zaburzeń biomechanicznych, wyrównanie istniejących dysbalansów oraz poprawy zakresów ruchu w stawie. Osteopata może zastosować równoważące techniki wzmacniające, rozluźniające tkanki miękkie oraz terapią manualną.
Z uwagi na mechanizm powstawania uszkodzenia w grupie ryzyka znajdują się sportowcy oraz osoby aktywne fizycznie. W ich przypadku konieczne jest czasowe ograniczenie aktywności. Niezbędne jest również podjęcie odpowiedniego programu rehabilitacji sportowej.

KONFLIKT PANEWKOWO-UDOWY
Konflikt panewkowo-udowy to patologia dotycząca budowy kostnej w obszarze miednicy. Biodra i kości mają niewłaściwy kształt, nie są odpowiednio dopasowane i w rezultacie trą o siebie, co z kolei powoduje uszkodzenia stawu.

Wyróżniamy następujące rodzaje konfliktu panewkowo-udowego:
1. PINCER, przyczyną konfliktu jest wystawanie kości ponad prawidłowy brzeg panewki, co generuje ryzyko zmiażdżenia obrąbka przez wystający brzeg panewki stawowej;
2. CAM, w tym typie głowa kości udowej nie zachowuje owalnego kształtu, przez co nie może się płynnie obracać wewnątrz panewki;
3. Typ mieszany stanowiący połączenie wspomnianych powyżej typów.

Objawy konfliktu panewkowo-udowego
Najczęstszym objawem konfliktu panewkowo-udowego jest ból w okolicy pachwiny lub też w okolicy krętarza większego. Jeśli mamy do czynienia z konfliktem typu CAM dolegliwości bólowe z początku mają charakter przemijający i występują głównie po wysiłku fizycznym. Z przypadku konfliktu typu PINCER ból pojawia się już na początku wysiłku i z czasem może przybierać formę ciągłą.
Ponadto chory wyraźnie odczuwa ograniczenia ruchomości w stawie.

Przyczyny konfliktu panewkowo-udowego
Dokładna etiologia powstawania patologii nie jest znana, nie mniej jednak uznaje się, że za patologię odpowiada nieprawidłowy rozwój kości w dzieciństwie.

Konflikt panewkowo-udowy rehabilitacja
W przypadku wystąpienia konfliktu panewkowo-udowego należy niezwłocznie podjąć rehabilitacją, bowiem nieleczone schorzenie może generować poważne konsekwencje. Przykładem zaniedbań są uszkodzenia obrąbka panewkowego, degeneracja chrząstki stawowej, zmiany zwyrodnieniowe w okolicy stawu biodrowego.
Rehabilitacja ma na celu zniesienie dolegliwości bólowych oraz stanu zapalnego. Osteopata stosuje terapię manualną, która wpływa na zmniejszenie napięcia tkanek okołostawowych a także nacisku na sam obrąbek stawowy. Jeśli stwierdzono skrócenie włókien mięśniowych, program rehabilitacji obejmuje także ćwiczenia stretchingowe.
Niekiedy może się zdarzyć, że zmiany degeneracyjne są na tyle w zaawansowanym stopniu, że leczenie rehabilitacyjne nie przynosi efektów. Wówczas należy rozważyć zabieg operacyjny, a konkretnie artroskopię stawu biodrowego. W zależności od zlokalizowania problemu, przeprowadza się plastykę szyjki kości udowej lub stropu panewki stawu biodrowego. Należy mieć na uwadze, że kolejnym etapem leczenia po ingerencji chirurgicznej jest rehabilitacja. Centrum Rehabilitacji i Osteopatii Osteo-Med oferuje Państwu kompleksowy program rehabilitacji po artroskopii stawu biodrowego jak również przygotowani przedoperacyjne.

ZŁAMANIE SZYJKI KOŚCI UDOWEJ

Mimo, że kość udowa jest najdłuższą i zarazem najmocniejszą kością szkieletu ludzkiego
to złamanie szyjki kości udowej stanowią jedno z najczęściej występujących typów złamań. Najczęściej do urazu dochodzi w wyniku wypadków komunikacyjnych, kiedy to na kość oddziałuje ogromna siła. Niemniej jednak istnieje wiele procesów patologicznych, które prowadzą do osłabienia wytrzymałości kości udowej i w konsekwencji zwiększenia jej podatności na złamania. Do czynników tych zaliczmy m.in.:
– osteoporozę;
– nowotwory;
– choroby kości związane z niewydolnością nerek;

Rehabilitacja po złamaniu szyjki kości udowej
Postępowanie terapeutyczne w przypadku złamania szyjki koś i udowej w zdecydowanej większości przypadków obejmuje leczenie operacyjne. Może ono polegać na wstawieniu endoprotezy stawu biodrowego lub chirurgicznemu zespoleniu odłamów kości. Postępowanie nieoperacyjne stosowane jest zazwyczaj jedynie w sytuacji bezwzględnego przeciwwskazania do operacji.
Po przebytej operacji istotną role w procesie powrotu do sprawności jest odpowiedni program rehabilitacyjny, którego głównym założeniem jest niezwłoczne przywrócenie utraconych funkcji stawu. To bardzo kluczowy element, bowiem brak ruchu generuje bardzo groźne powikłania. Program rehabilitacji dobierany jest indywidualnie w oparciu o szereg czynników, do których zaliczamy m.in. wiek pacjenta, jego kondycję, typ leczenie operacyjnego oraz rodzaj złamania..