Rehabilitacja z wykorzystaniem metody suchej igłoterapii

Dry Needling lub też sucha igłoterapia- na pewno nie raz słyszałeś to pojęcie ale czy zastanawiałeś się nad nim w kontekście metody rehabilitacji? Jak cienkie igły pomagają w leczeniu różnych dysfunkcji oraz kiedy je stosować?

 

Obecnie sucha igłoterapia jest metoda coraz częściej wykorzystywaną przezs osteopatów i fizjoterapeutów w procesie usprawniania pacjentów z różnymi schorzeniami i dolegliwościami.

Metoda suchej igłoterapii polega na nakłuwaniu newralgicznego miejsca za pomocą jednorazowej, cienkiej igły (takiej samej jaką stosuje się przy akupunkturze).

 

Sucha igłoterapia polega głównie na eliminowaniu mięśniowo-powięziowych punktów spustowych oraz pracy na powięziach.

Wspomniane punkty spustowe ( z ang. Trigger pointy) to wyczuwalne palpacyjne zgrubienia powięzi, które wykazują nadwrażliwość na ucisk. Ten z kolei wyzwala ból, niejednokrotnie o charakterze promieniującym

Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, iż mięsień, w obrębie którego występuje aktywny trigger point nie osiąga swoich maksymalnych możliwości i pracuje w trybie niejako awaryjnym. Stan taki prowadzi do obniżenia wydajności mięśnia, doprowadza do powstawania niewłaściwego wzorca ruchu oraz daje objawy bólu rzutowanego.

Z tego tez względu zabieg suchej igłoterapii jest powszechnie stosowany u rehabilitacji sportowców i osób aktywnych fizycznie.

Jest wiele przyczyn powstania punktów spustowych. Przykładem mogą posłużyć niewłaściwe wzorce ruchowe jak i nawyki posturalne, czynniki wrodzone, urazy, operacje, nieprawidłowości w funkcji narządów wewnętrznych, stres oraz zmiany zwyrodnieniowe.

Suchą igłoterapię z powodzeniem można zastosować u osób, którym doskwierają:

  • Rwa kulszowa
  • Zespoły mięśniowo powięziowe np. bole przeciążeniowe karku, dolnego odcinka kręgosłupa
  • Napięciowe bóle głowy
  • nawracające kręcze,
  • bóle przeciążeniowe kręgosłupa;
  • blizny np. po cesarskim cięciu, po zabiegach artroskopowych itp.
  • przeciążeniach i uszkodzeniach stożka rotatorów,
  • przyparcia boczne rzepek,
  • kolano skoczka,
  • kolano biegacza,
  • stany przeciążeniowe gęsiej stopy,
  • zespół mięśnia gruszkowatego,
  • łokieć tenisisty,
  • łokieć golfisty,
  • zespół górnego skrzyżowania (Upper Cross Syndrome),
  • zespół dolnego skrzyżowania (Lower Cross Syndrome),
  • ostroga piętowa,
  • stany pourazowe mięśni,

aktywne trigger pointy na mięśniu/mięśniach..