ODKRĘGOSŁUPOWE BÓLE GŁOWY

Za najczęstszą przyczynę bólu głowy uznawane są problemy z kręgosłupem w odcinku szyjnym. Mogą pojawić się jako skutek wieloletniej dysfunkcji kręgosłupa szyjnego do których możemy zaliczyć dyskopatie, zmiany o podłożu zwyrodnieniowo-wytwórczym lub jako rezultat intensywnych napięć w układzie mięśniowo-powięziowym (najczęściej mięśnie podpotyliczne), do których dochodzi najczęściej w wyniku stresu i przemęczenia.

Bóle pochodzenia odkręgosłupowego związane są z ludzką anatomią, otóż znaczna część głowy unerwiona jest przez nerwy rdzeniowe, które wychodzą z górnych segmentów kręgosłupa w odcinku szyjnym. W związku z tym wszelkie zblokowania, przeciążenia lub zwyrodnienia będą działały drażniająco na włókna unerwiające skórę głowy, a co za tym idzie powodowały dolegliwości bólowe.

Ból może umiejscawiać się w różnych obszarach głowy np. z tyłu głowy może być wynikiem wzmożonego napięcia mięśni podpotylicznych, zaś bóle w okolicy skroni, którym niejednokrotnie mogą towarzyszyć zakłucia gałki ocznej mogą wskazywać na przykurcze ( np. obręczy barkowej) jako odpowiedź na nieprawidłowości występujące w odcinku szyjnym kręgosłupa. Jeśli dokuczają Ci bóle migrenowe bardzo możliwe że doszło do zaburzeń naczynioruchowych naczyń krwionośnych głowy w wyniku podrażnienia tzw. zatoki szyjnej, czyli bardzo ważnego ośrodka sterowania ciśnieniem krwi. Wzmożone napięcie opon mózgowo- rdzeniowych da o sobie znać jako tępy ból głowy.

Objawy które mogą świadczyć o bólu głowy pochodzenia odkręgosłupowego:

napadowy ból, czyli taki, którego wzmożenie obserwujemy zwłaszcza w pozycji zgięcia głowy do boku lub do przodu;
jednostronne występowanie dolegliwości bólowych lub wyraźnie silniejszy ból po jednej stronie;
kolejny objaw bólu głowy który może mieć pochodzenie odkręgosłupowe to jego występowanie w okolicy podpotylicznej lub skroniowej z nieprzyjemnym promieniowaniem do gałki ocznej;

Diagnostyka i rehabilitacja

Jeśli bóle głowy lub zawroty utrzymują się kilka dni lub mają charakter nawracający, nie towarzyszą im nudności, wymioty, zaburzenia widzenia, nieprawidłowa reakcja źrenic na światło, wówczas należy zgłosić się do specjalisty osteopaty. W przypadku gdy jeden z wyżej wymienionych objawów lub kilka z nich towarzyszą bólowi głowy należy w pierwszej kolejności udać się do lekarza specjalisty (neurologa).

Osteopatia jest metodą leczenia manualnego (terapia manualna) z ponad stu letnią tradycją. W tym czasie wypracowano szeroki wachlarz skutecznych i bezpiecznych technik leczenia bólów i zawrotów głowy. Sesja osteopatyczna rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu dotyczące stanu zdrowia pacjenta, aktualnych dolegliwości, okoliczności ich powstania, przebytych urazów, przyjmowanych leków itp. Kolejnym etapem jest ogólne badanie przedmiotowe, które skupia się na badaniu postawy i symetrii ciała.

Osteopata dodatkowo ocenia ruchomość stawów obwodowych i kręgosłupa, siłę mięśni oraz czucie. Kolejnym etapem jest badanie osteopatyczne za pomocą specjalistycznych testów. Badanie palpacyjne pozwala osteopacie dokładnie zdefiniować tkankę, która odpowiada za występowanie objawów. Precyzyjna i trafna diagnostyka jest podstawą odpowiedniego leczenia osteopatycznego. Terapia opiera się na rozluźnianiu i odblokowaniu nieprawidłowo funkcjonujących odcinków za pomocą technik manualnych bądź z użyciem tzw. igłoterapii suchej, czy kinesiology tapingu.

ZAWROTY GŁOWY

Zawroty głowy często spowodowane są zaburzeniami w odcinku szyjnym kręgosłupa, ale nie tylko. Przyczyna takiego stanu może mieć miejsce także w odcinku lędźwiowym kręgosłupa lub być wynikiem nieprawidłowości, które wystąpiły w kończynie dolnej. Niemniej jednak najczęściej przyczyny zawrotów głowy spowodowane są patologiami odcinka szyjnego. Jak już zostało wspomniane odcinek ten cechuje wysokie skupisko różnego rodzaju receptorów, które odpowiadają za proces koordynacji utrzymania głowy w pozycji spionizowanej.

Zaburzenia ruchomości odcinka kręgosłupa może być powodem wysyłania do mózgu błędnych informacji dotyczących położenia głowy. Przyczyn zawrotów głowy poszukiwać można także w okolicy mięśni potylicznych. Podrażnienia nerwów tych mięśni ( nerw potyliczny mniejszy, większy) bądź splotu przedsionkowego, który odpowiada za unerwienie trąbki Eustachiusza, błony bębenkowej. Okolicy sutkowej również odpowiadają za wysyłanie nieprawidłowych informacji do mózgu i tym samym powodują zawroty/zaburzenia równowagi. Należy mieć również na uwadze, że przyczyną zawrotów głowy może być tzw. wypadnięcie dysku w odcinku szyjnym.

Objawy zawrotów głowy

nagłe, zazwyczaj krótkotrwałe;
asymetria- mogą występować jednostronnie;
mogą występować na skutek długotrwałego utrzymywania głowy w jednej pozycji;

Diagnostyka i rehabilitacja pacjentów z zawrotami głowy

Przed przystąpieniem do diagnozowania pacjenta z zawrotami głowy należy wykluczyć inne przyczyny zaburzeń np. kwestie neurologiczne ( np. udary) czy zaburzenia funkcjonowania błędnika. Podczas badania zwracam uwagę na całościową postawę pacjenta czyli: m.in. stopień wysunięcia głowy do przodu, rodzaj napięcia mięśni karku, potylicznych, napięcie mięśniowo-powięziowe na przejściu szyjno-piersiowym kręgosłupa, a także zakres ruchów w odcinku szyjnym i piersiowym kręgosłupa.

Leczenie osteopatyczne pacjentów z dolegliwościami zawrotów głowy odbywa się w oparciu o szereg technik osteopatycznych. W tym celu stosuje się m.in. manualne zabiegi mobilizacji i manipulacji odpowiednich stawów i/lub segmentów kręgosłupa oraz terapię tkanek miękkich w celu usunięcia zaburzeń występujących w tkankach miękkich okołostawowych. Bardzo skuteczna w leczeniu zawrotów głowy jest tzw. igłoterapia sucha.

Wg Międzynarodowej Klasyfikacji Bólów Głowy wyróżnimy:

Bóle głowy samoistne, do których zaliczamy: migreny, napięciowe bóle głowy, klasterowe bóle głowy, inne samoistne bóle głowy;
Bóle głowy objawowe, Neuralgie nerwów czaszkowych, ośrodkowe i samoistne bóle twarzy oraz inne

MIGRENA
Migrena jest chorobą, która charakteryzuje się silnym, napadowym, bardzo często jednostronnym bólem głowy. Objawom niejednokrotnie towarzyszą nudności, nadwrażliwość na światło oraz połowiczny ból twarzy, który najczęściej zlokalizowany jest w okolicy skroniowej. Charakterystyczne dla migreny jest to, że napady mogą trwać od 4 do nawet 72 godzin, po których następuje przerwa.

Przyczyny migreny

Uważa się, że choroba związana jest z nadmiernym wydzielaniem serotoniny, czyli neuroprzekaźnika, który zapewnia właściwe napięcie naczyń krwionośnych w mózgu. Proces ten prowadzi do gwałtownego skurczu, po czym następuje rozkurczenie tych naczyń. Nie bez znaczenia są również czynniki genetyczne. Kolejnymi czynnikami, które również mogą predysponować do migreny jest nadciśnienie tętnicze, niedoczynność tarczycy oraz otyłość. Niejednokrotnie tzw. wypadnięcie dysku w odcinku szyjnym wywołuje dolegliwości określane jako migrena. Niemniej jednak należy mieć na uwadze, że zupełna etiologia migreny nie została jeszcze do końca poznana.

Na migrenę cierpi coraz więcej osób, zaś średnia wieku stale się obniża. Pierwsze objawy migreny można zaobserwować już w wieku dziecięcym przed okresem dojrzewania. Niemniej jednak z największą uciążliwością migreny borykają się pacjenci w około 4 dekadzie życia. Statystycznie na migrenę częściej chorują kobiety.

Wyróżniamy dwie główne postacie migreny: z aurą i bez aury. W migrenie z aurą napad migrenowy poprzedzają zwiastuny i aura. Zwiastunem migreny jest: drażliwość, pojawianie się stanów depresyjnych i euforycznych naprzemiennie, ogólne zmęczenie, ospałość, znużenie, gorsze samopoczucie. Takie zwiastuny pojawiają się na kilka dni lub godzin przed wystąpieniem bólu migrenowego. Następnie na kilka minut przed napadem migreny pojawia się aura, która objawia się w postaci ograniczenia lub niekiedy całkowitego przesłonięcia pola widzenia, któremu towarzyszy zniekształcony obraz, plamki, mroczki. Niejednokrotnie pacjenci cierpiący na migrenę z aurą doświadczają dolegliwości tj. parestezje wokół ust, mrowienia, drętwienia kończyn, określanych jako „przebieganie prądu. Sporadycznie chorzy doświadczają niedowładów połowicznych, szumów usznych, trudności w wysłowieniem się, zaburzeń świadomości.

Chorzy, którzy borykają się z migreną bez aury doświadczają nagłego napadu bólu migrenowego, który określają jako silny, tętniący, zlokalizowany w okolicy skroni (czasem w części potylicznej). Najczęściej ból ma charakter jednostronny, choć są przypadki, kiedy dolegliwości bólowe zajmują obie strony. Nie należy zapominać, że symptomem migreny jest także nadwrażliwość na dźwięk oraz światłowstręt. Niejednokrotnie objawom towarzyszy jadłowstręt. Po ustąpieniu objawów migrenowych pacjenci jeszcze przez jakiś czas odczuwają ogólne zmęczenie, rozbicie, senność oraz znużenie.

Tak jak już zostało wspomniane, etiologia migreny nie została w pełni poznana. Znane są natomiast czynniki wywołujące napady choroby, czyli takie, które nie są co prawda uważane za pierwotną przyczynę choroby, niemniej jednak niejako prowokują napad migreny.

Zaliczamy do nich:

stres;
niedobór snu;
nieregularny rytm dobowy;
dieta, w tym radykalna zmiana nawyków żywieniowych;
gwałtowne przerwanie regularnego spożywania kofeiny;
niektóre typy leków, w tym antykoncepcja hormonalna;
pogoda- wahania ciśnienia atmosferycznego;
bodźce zewnętrzne ( hałas, światło).

Osteopatia na migrenę

Mimo, iż migrena jest chorobą przewlekłą można nad nią zapanować . Kluczem do tego jest współpraca z osteopatą, zarówno w zakresie leczenia jak i stylu życia. W leczeniu osteopatycznym bardzo dobrze sprawdzają się delikatne techniki manipulacyjne, które mają na celu poprawę funkcji kompleksu OAA. Ponadto osteopata może zastosować osteopatyczne techniki czaszkowo-krzyżowe ( cranio-saceralne), a także normalizujące napięcie w obszarze kręgosłupa.

NAPIĘCIOWE BÓLE GŁOWY

Napięciowy ból głowy jest jednym z najczęściej występujących spośród wszystkich przypadków pierwotnych bólów głowy.

Objawy napięciowego bólu głowy:
Najczęściej ból odczuwalny jest w okolicy czoła skroni, niejednokrotnie obejmujący całą głowę

Odczuwalny jest jako obustronny, symetryczny , tępy, uciskający, rozlany. W zależności od przyczyn oraz przebiegu może trwać od kilku godzin do kilku dni. Niejednokrotnie dolegliwości bólowe narastają do poziomu bólu migrenowego. Bardzo często napięciowym bólom głowy towarzyszy nadwrażliwość na hałas, zespół chronicznego zmęczenia, zaburzenia snu oraz osłabienie apetytu. Napadowym bólom głowy rzadko towarzyszą występujące przy migrenie wymioty czy światłowstręt.

Przyczyny występowania napięciowych bólów głowy:
Napięciowy ból głowy to proces, na który wpływ ma wiele bodźców.

Głównym czynnikiem predysponujących do wspomnianych dolegliwości bólowych jest stres i nieodpowiedni tryb życia: brak odpowiedniej ilości (i jakości) snu, odwodnienie, głód, długotrwałe przebywanie w jednej pozycji. Kolejnym czynnikiem, który wpływa na występowanie napięciowego bólu głowy jest zbyt duże napięcie mięśni w okolic głowy. Nie bez znaczenia pozostają także zmiany strukturalne i czynnościowe w obszarze stawu skroniowo-żuchwowego. Mechanizm powstawania dolegliwości bólowych obejmuje długotrwałe utrzymywanie się wzmożonego napięcia mięśni skroniowych, które w następnym etapie rozszerzają się na mięśnie twarzy i głowy.

Z napięciowym bólem głowy znacznie częściej zmagają się osoby, które wykazują skłonności do depresji, zaburzeń snu, nerwicy lub też szybkiego wpadania w furię. Napięciowe bóle głowy najczęściej dotyczą kobiet w wieku 25-35 lat.

Leczenie osteopatyczne napięciowych bólów głowy
Osoby cierpiące na napięciowe bóle głowy absolutnie nie powinny lekceważyć problemu. Obecnie dzięki szeroko rozwiniętej rehabilitacji i medycynie osteopatycznej specjaliści dysponują szerokim arsenałem metod niefakmakologicznego, bezinwazyjnego leczenia, które bez wąpienia pozwoli pokonywać bóle głowy, a co za tym idzie podnieść jakość życia.

Podczas wizyty w gabinecie osteopata zastosuje i dobierze indywidualnie program leczenia napięciowych bólów głowy. W walce z bólem pomocne jest nakłuwanie ( akupunktura medyczna), terapia równoważenia napięć stawów skroniowo-żuchwowych, delikatne techniki czaszkowo-krzyżowe. Leczenie osteopatyczne obejmuje także terapię obręczy barkowej ( mięsień czworoboczny, dźwigacz łopatki, mięsień mostkowo -obojczykowo-sutkowy), techniki rozluźniania połączenia czaszkowo-szyjnego, techniki powięziowe.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat osteopatycznego leczenia napięciowego bólu głowy zapraszamy do kontaktu z nami pod numerem 506-459-870.

KLASTEROWE BÓLE GŁOWY

Klasterowy ból głowy wg Międzynarodowej Klasyfikacji Bólów Głowy zaliczany jest do grupy samoistnych bólów głowy. Oznacza to, że jego przyczyną nie jest żadna choroba. Klasterowy ból głowy występuje znacznie rzadziej niż migrena lub też napięciowe bóle głowy, niemniej jednak uważany jest za najsilniejszy ból głowy. Podczas jego napadu dolegliwości bólowe są tak silne i intensywne, że niejednokrotnie doprowadza do irracjonalnych zachowań jak np. uderzanie głową o ścianę. Klasterowy ból głowy znany jest również jako zespół bólu głowy Hortona, zespół Raedera lub histaminowy ból głowy.

Dokłada etiologia klasterowego bólu głowy nie jest dokładnie znana. Ryzyko występowania silnych dolegliwości bólowych głowy wzrasta wśród członków rodziny osób borykających się z problemem. Choroba najczęściej dotyka mężczyzn pomiędzy 20 a 50 rokiem życia.

Klasterowy ból głowy – objawy

Rozpoznanie choroby nie przysparza większych problemów jako ze objawy klasterowego bólu głowy są bardzo charakterystyczne.

ból określany jest jako kłujący, wiercący, rozdzierający, palący przy tym niezwykle intensywny;
występuje po jednej stronie głowy i zlokalizowany jest w obrębie unerwienia nerwu trójdzielnego;
atak bólowy pojawia się nagle, nie dając żadnych zwiastunów. Ból utrzymuje się średnio 15-20 minut i w ciągu doby może pojawić się 3-8 razy.
Bardzo często pojawia się w czasie snu
Ból rzadko się przemieszcza, najczęściej pojawia się w tym samym miejscu
Z bólem klasterowym występuje objawy Hornera- współtowarzyszący, cechujący się zapadniętą gałką oczną, zwężoną szparą powiekową i źrenicą.

NEURALGIE NERWÓW CZASZKOWYCH

Termin neuralgia (inaczej nerwoból) po raz pierwszy został użyty w 1921 roku przez Harrisa i odnosił się do uszkodzenia nerwu obwodowego przenoszące bodźce zmysłowe do mózgu. Nerwoból ma charakter ostry, szarpiący, promieniujący w obszarze unerwienia danego nerwu lub jego gałęzi.

Możemy wyróżnić:

neuralgie trójdzielną ( nerwu trójdzielnego)
neuralgia językowo-gardłowa
neuralgia nerwu pośredniego
neuralgia nerwu potylicznego
zespół Tolosy-Hunta

Najczęstszą postacią neuralgii jest neuralgia nerwu trójdzielnego. Wynika ona z uszkodzenia jednego z nerwów czaszkowych, który odpowiada ze czucie w różnych regionach twarzy.

Neuralgia – objawy:
ataki kłującego, palącego, mrowiącego bólu
Bolesność pojawia się w wyniku oddziaływania bodźców, które normalnie nie powodują dolegliwości bólowych tj. np. mycie zębów, podmuch wiatru.
Współtowarzyszące nerwobólom objawy to: zaburzenia czucia ( przeczulica, niedoczulica) parestezje, osłabienie sił mięśniowych.

Leczenie nerwobóli
W przypadków neuralgii nerwów czaszkowych bardzo szerokie wykorzystanie mają osteopatyczne techniki tanek miękkich. Powszechnie wykorzystuje się metodę akupunktury medycznej, neuromobilizacje..