Kinesiology Taping

Wykorzystanie tapingu w rehabilitacji

Taping – nazywany inaczej plastrowaniem. Jest to jedna z metod rehabilitacji i fizjoterapii polegająca na wprowadzeniu fizjologicznych, bądź mechanicznych zmian w ciele pacjenta. W tym celu wykorzystywane są plastra (tapu), które są naklejane na skórę osoby poddawanej aplikacji Kinesiology tapingu. Terapeuta przed wykonaniem aplikacji plastra/plastrów przeprowadza badanie, mające na celu odnalezienie pierwotnej przyczyny powodującej problem, bądź odnalezienia jak najlepszej kompensacji zaistniałych zmian w ciele pacjenta. Indywidualnie dobrany sposób „obklejenia“ ma za zadanie doprowadzić do poprawy funkcji mechanicznej miejsca aplikacji (poprawić funkcjonowanie stawów, mięśni, więzadeł, powięzi) bądź działać odruchowo na układ nerwowy, krwionośny, limfatyczny.

Z tego względu możemy wyróżnić kilka sposobów naklejania tapu, np. mięśniowy, więzadłowy, powięziowy, limfatyczny. Kineziology taping jest bardzo popularną metodą w sporcie, niejednokrotnie możemy zobaczyć zawodnika startującego w zawodach lekkoatletycznych czy drużyny piłkarskiej oklejonego kolorowymi plastrami. Kolejną bardzo liczną grupą korzystającą z potwierdzonych badaniami dobrych efektów odziaływania tapingu są pacjenci z obrzękami, w szczególności limfatycznymi, dzięki czemu bardzo często tą metodę wybierają kobiety po mastektomii.

Często pacjenci zadają pytania odnośnie koloru tapu, wszystkie plastry, niezależnie od koloru, używane do Kinesiology tapingu maja takie same właściwości. Plastry używane do aplikacji nie są nasączone żadnymi substancjami, a jedynie mają właściwości zbliżone do ludzkiej skóry. Najważniejszy w tej metodzie jest sposób aplikacji. Kinesiology taping z powodzeniem może być wykonywany jako samodzielny sposób rehabilitacji czy fizjoterapii albo być dodawany jako utrwalenie efektów wykonanej wcześniej terapii, terapii manualnej czy podtrzymania efektów zabiegu osteopatycznego.

W jakich przypadkach najczęściej używany jest Taping w rehabilitacji:

  • w sytuacjach wzmożonej aktywności fizycznej w celu wspomagania układu mięśniowo-powięziowego np. biegaczy, triatlonistów, siatkarzy,
  • w stanach pooperacyjnych: zmniejszenie obrzęku szybszy powrót do zdrowia,
  • po mastektomii,
  • konflikt podbarkowy,
  • uszkodzenia stożka rotatorów,
  • niestabilność barku,
  • bóle przeciążeniowe mięśni szyi, karku, kręgosłupa lędźwiowego,
  • łokieć tenisisty,
  • łokieć golfisty,
  • entezopatia więzadła właściwego rzepki,
  • boczne przyparcie rzepki,
  • korekcja postawy,
  • rozejście kresy białej,
  • poprawa propriocepcji.
.